Van Los Arcos naar Viana

Borgia, Borgia, Borgia, vervloekt! Zo begint Hella Haasse haar roman 'De Scharlaken Stad'. Dit boek, waarin Casare Borgia de hoofdrol in speelt, verteld over het Italië van de Renaissance en vooral van het lot van dit adellijke Spaanse geslacht. Deze familie wist door gewetenloze realpolitiek zich het pausschap toe te eigenen en gebruikte de pauselijke macht om overal macht te verwerven. Cesare, de zoon van paus Alexander IV, was de meest bedrevene in dit spel en kwam dicht bij het verenigen van heel Italië. Echter toen zijn vader stierf moest hij vluchten voor zijn leven en keerde terug naar zijn thuisland. In Spanje kreeg hij een parochiezetel in Viana, waar hij in 1507 ook stierf en werd begraven. Gister bezocht ik zijn graf. Hij lag eerst onder het hoofdaltaar maar later hebben de geestelijken van Viana toch besloten dat zo'n machtswellusteling geen plaats verdiende in de kerk en hebben ze hem buiten begraven. Cesare Borgia was de persoon die Niccolo Machiavelli in gedachten had toen hij zijn 'Il Principe' schreef, zijn handleiding voor de goede vorst. Echter dat was nog niet alles, ik heb ook een katholieke mis bijgewoond en ben door een zeer charmante en grappige priester officieel ingezegend als pelgrim. Hij kwam daarna een hapje eten met de hele groep en rond negen uur gingen we terug naar de kerk en heeft een Italiaans meisje, Annalisa, voor ons prachtig gezongen.