Van Astorga naar Foncebadon

N​a het ontbijt waar ik mijn vorige reisverhaal schreef liepen we nog twintig kilometer. Ik bereikte het hoogste punt van de Camino die dag, "het ijzeren kruis. Alhoewel ik de hele dag naar boven liep was het een rustige en prachtige wandeling. Het was nauwelijks te merken dat je steeds hoger klom, mogelijk was dit ook het geval doordat we het eentonige landschap van de Meseta achter ons hadden gelaten. Foncebadon was tot enkele jaren geleden een spookdorp, maar is door de Camino nieuw leven ingeblazen. Er zijn echter nog meerdere ruïnes over die het aangezicht van de plaats bepalen. Wij sliepen in een kerk uit de middeleeuwen, die sinds enkele jaren herbouwd is door geschiedenisstudenten. Deze 'alberque parochial' wordt geleid door twee hospitaleros uit Chicago. Ik sliep enkel op een matras op de vloer maar er heerste werkelijk een heerlijke sfeer. Iedereen hielp elkaar met eten maken en opruimen, de maaltijd was heerlijk (linzen met.chorizo). In de avond konden we een supermaan" en rond vier uur 's nachts konden we zelfs een eclips aanschouwen.