Van Alto de Poio naar Sarria

Nu bevind ik mij in een klein cafétje, schuin tegenover de alberque municipale, waar ik de afgelopen nacht heb doorgebracht. Maja is op zoek naar een internetcafé (tegenwoordig zijn deze even veelvoorkomend als telefooncellen), dus ik heb de tijd om de dag van gisteren te beschrijven. Na mijn ontbijt, toen ik mijn vorige blog online plaatste, vertrok ik op Maja's vrijetijdssandalen want het was toch wel erg koud op blote voeten in de morgen (ijs lag over het gras in de berm). In mijn vorige verhaal repte ik in het geheel niet over het betoverend prachtige landschap van Galicië, het is een heuvellandschap gevuld met mysterieuze valleien waar de hele dag een mistbank blijft hangen. Lopend door dit landschap, afgewisseld door kleine gehuchten, kan ik gemakkelijk de hele dag lopen want mijn gedachten blijven geen moment bij mijn voeten hangen (dit was wel anders in het droge, vlakke landschap van de Malseta). Na deze prettige wandeling, op te kleine sandalen, kwamen we aan in Sarria - de grootste plaats na Santiago op de Galicische Camino. Hier herzag ik Josh, de interessante denker uit Engeland, en ook ontmoette ik een Duitse man die vanaf de Deense grens naar Santiago had gelopen en nu het plan had opgevat om van Santiago naar Rome te gaan. Hij was een interessante gesprekspartner, hoewel Maja dit in twijfel trok en snel doorliep. Naar verwachting nog zeven dagen naar Santiago del Compostella.